Κατάπτυστες εμπορικές πρακτικές ή πως να διώξετε έναν πελάτη

Πήγα στο μοναστηράκι και κοιτώντας τις πραμάτειες είδα κάτι (μάλλον) ασημένια βραχιολάκια που μου άρεσαν οπότε είπα ']να ρωτήσω με σκοπό να αγοράσω δύο. Ο τύπος μου είπε ότι τα έδινε 30 ευρώ το ένα, τιμή αρκετά τσιμπιμένη ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι τα αγοράζουν σκοτωμένα, ούτε καν σε τρέχουσες τιμές αγοράς.
Με τα πολλά είπε να μου κόψει 5 ευρώ και να τα αφήσει 55. Όσο και αν μ'άρεσαν πάνω από 50 δεν είχα για να δώσω, οπότε αποφάσισα να πάρω το ένα. Για το οποίο μάλιστα αρνήθηκε να μου κάνει και το σκόντο των 2,5 ευρώ. Μου υποσχέθηκε όμως ότι θα έκανε το σκόντο όταν αγόραζα το δεύτερο.
Ε οκ λέω και γω όλος χαρά, δώστε μου απόδειξη. Την ταμειακή την είχε στην είσοδο δεξιά δίπλα σε μια βιτρίνα.
"Ε μα μου ξέρεις, δεν ξέρω να χειρίζομαι τη μηχανή, ξέρει το παλλικάρι που λείπει. Θα έρθει σε κανένα μισάωρο."

Ε οκ θα έρθω σε 30 λεπτά.
Έφυγα να κάνω καμια βόλτα, εφόσον το επέτρεπε και ο χρόνος που είχα στο εισιτήριο του μετρό και επέστρεψα σε 30 λεπτά ακριβώς.

Επειδή είχε έναν κύριο μέσα που προσπαθούσε να του πουλήσει κάτι ασημένια διακοσμητικά για 350 ευρώ περίμενα υπομονετικά έξω.
Ο μαγαζάτορα λοιπόν προσέφερε στον κύριο αρχικά 280 ευρώ για το εμπόρευμα με αστείες δικαιολογίες του τύπου, άσε να έχω και γω ένα μικρό κέρδος, να βγάλω μεροκάματο κλπ.
Στις δικαιολογίες που χρησιμοποίησε ήταν και η γελοία του τύπου "Οι κινέζοι κυκλοφορούν απομιμίσεις στην αγορά και τα ποδαράκια συνήθως δεν είναι ασήμι, αλλά άλλο μέταλλο. Και για να του το αποδείξει άρχισε να τρίβει τα ποδαράκια με κάτι για να δει αν "κοκκινίζουν" όπως το κύριο σώμα. Τελικά αφού κοκκίνιζαν και τα ποδαράκια ανέβασε την τιμή στα 300 και στα 320.

Ο άλλος του λέει "ΟΚ, αλλά κρατάω την κουτάλα".
"Μα πως την κουτάλα τη θέλω για τη σουπίερα μου" του λέει ο παλαιοπώλης.

Οπότε ο πωλητής τα μαζεύει να φύγει. Βλέποντας τον να φεύγει του πετάει

"Που να τρέχεις του λέει δεξιά και αριστερά, δώστα εδώ να τελειώνουμε".
"Δεν θα τρέχω" του ανταπαντάει στην έξοδο.
"Θα το μετανιώσεις" του λέει.
"Δεν θα το μετανιώσω" λέει και φέυγει.

Εγώ όλη αυτή την ώρα σκεφτόμουν πόσο ισχυρογνώμων μπορεί να είναι για να χάσει κάτι που κατά τα φαινόμενα πίστευε ότι ήταν καλή αγορά. Αλλά δεν με ενδιέφερε κιόλας. Εγώ ήμουν Happy με τη δική μου και το μόνο που ήθελα ήταν απόδειξη. Με κόζαρε οπότε παίρνει τηλέφωνο κάποιον που δεν το σήκωσε αλλά τον πήρε πίσω στο καπάκι. Έλα του λέει, "πες μου πως δουλεύει η ταμειακή μηχανή γιατί δεν ξέρω πως και θέλει μια απόδειξη εδώ".

Μιλώντας (;) στο τηλέφωνο μπροστά στην ταμειακή επαναλάμβανε όσα άκουγε. "Πατάω το 3 ναι μετά το 0 μετά την τελεία. Που είναι η τελεία; δεν τη βλέπω, κάτω από τα νούμερα; Μα που είναι η τελεία;"

Επειδή με παραξένεψε ο διάλογος έκανα μια βόλτα πίσω του από όπου μπορούσα να δω την μηχανή από τριπλάσια απόσταση από την οποία στεκόταν αυτός. Η μηχανή έμοιαζε με την παρακάτω.

Εσύ αγαπητέ αναγνώστη βλέπεις την τελεία; Πως ούτε και συ τη βλέπεις; Ε εδώ που τα λέμε και μένα μου πήρε μερικά φεμτοδευτερόλεπτα να τη δώ. Για να σε βοηθήσω παραθέτω την παρακάτω εικόνα:

Ω του θαύματος η τελεία δε βρισκόταν παρόλα αυτά. Και με ρωτάει ο μαγαζάτορας, "Βλέπεις τι δυσκολίες αντιμετωπίζω που δεν είναι εδώ ο άνθρωπος; Πότε να στη δώσω την απόδειξη;"

"Τώρα είμαι εδώ" του λέω. "Τώρα την θέλω".

Με το τηλέφωνο στο χέρι φωνάζει το Σταύρο από το διπλανό μαγαζί.

"Σταύρο έλα εδώ για να δώσεις ένα χεράκι."

Έρχεται ο Σταύρος και μαζί με τον άλλο στη γραμμή όλοι μαζί να βρούμε την τελεία και να τυπώσουμε την απόδειξη.

Βρήκαμε την τελεία τελικά τώρα να βρούμε και τι είδος πουλήσαμε. "Τι αγόρασε; ένα βραχιολάκι, ναι πατάω το διάφορα". Πατάει το διάφορα ο βλογιμένος και ο Σταύρος βγαίνει στο φως να δει τις αποδείξεις (γιατί κρέμμονταν κάμποσες) και να μου δώσει τη δικιά μου.

"Μα μου λέει αν είναι να μας ταλαιπωρείς και να μη σε ξαναδούμε ως πελάτη τι να το κάνω;"

Και του λέω "το να με κοροιδεύεις στη μούρη ότι δεν βρίσκεις την τελεία ενώ σου έχω ήδη εκφράσει την πρόθεση μου να ξαναέρθω και να πάρω και ένα δεύτερο είναι ξεφτίλα και πως περιμένεις να με ξαναδείς ως πελάτη;".

Και φεύγω όλος νεύρα.

Δεν με νοιάζει που στάνταρ πλήρωσα 15-20 ευρώ παραπάνω από όσο το αγόρασε αυτός.

Ούτε που δεν μου έκανε το καθιερωμένο σκόντο. Αλλά το να μου σπάσει τα @@ 45 λεπτά για να μου δώσει μια αναθεματισμένη απόδειξη με ξεφτιλισμένες δικαιολογίες όμως με βγάζει από τα ρούχα μου. Που παρεπιπτόντως αν μου είχε κάνει το σκόντο, δεν θα του ζητούσα απόδειξη.

Το παλαιοπωλείο είναι στην Κυνέτου μια στοά κάθετη στην Ηφαίστου στο Μοναστηράκι καλυμένη με πλαστικό ημιδιαφανές υλικό σαν στάση λεωφορείου. Βρίσκεται στο χάρτη εδώ

Και τα στοιχεία του μαγαζιού:

Βασιλείου Γεωρ. Αθανάσιος,

Μεταχειρησμένα είδη-Παλαιοπωλείο

Κυνέτου 5

ΑΦΜ 047241308

ΔΟΥ ΣΤ' Αθηνών

Αποφύγετε τον αν μπορείτε και αν δεν μπορείτε ΖΗΤΑΤΕ ΑΠΟΔΕΙΞΗ και αν εχει καλύτερες δικαιολογίες την επόμενη φορά, να τις αναρτήσουμε εδώ.

Όταν ξαναπάω Μοναστηράκι, θα βγάλω και μερικές φωτογραφίες έτσι για να υπάρχει και υλικό. Γιατί άλλο παλαιοπώλης και άλλο παπαροπώλης.